W  ślad  za  pismem  z  dnia  23  kwietnia  br.,  znak:  WPR.wwp.510.3.2020,  dotyczącym informacji o wejściu w życie przepisów zmieniających ustawę dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów  Wiejskich  w  ramach  Programu  Rozwoju  Obszarów  Wiejskich  na  lata2014-2020  (Dz.  U. z 2020  r.  poz.  217  i  300)  wprowadzonych  ustawą  z  dnia  16  kwietnia  2020  r.  o  szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz. U. poz. 695) i przedstawieniu  prawnych  rozwiązań  systemowych  w  odniesieniu  do  wszystkich  instrumentów wsparcia w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, z uwagi na specyfikę poddziałania  19.2  „Wsparcie  na  wdrażanie  operacji  w  ramach  strategii  rozwoju  lokalnego kierowanego  przez  społeczność”  objętego  PROW  na  lata  2014-2020,  przedstawiam  szczegółowe wyjaśnienia dotyczące stosowania zmienionych przepisów oraz rozwiązań w ramach przedmiotowego instrumentu wsparcia.

  1. Zobowiązanie do realizacji operacji w określonym terminie.

Zgodnie  z  art.  67b  ust.  3  możliwe  jest  spełnienie  przez  beneficjenta  poddziałania  19.2 warunków wypłaty pomocy lub zrealizowanie innych zobowiązań związanych z przyznaną pomocą, w terminie  późniejszym  uzgodnionym  z  samorządem,  który  przyznał  tę  pomoc.  Jednocześnie, rozwiązanie to znajdzie zastosowanie jeśli w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub  stanu  epidemii  lub  wprowadzenia  stanu  nadzwyczajnego,  beneficjent  nie  mógł  spełnić  lub zrealizować tych warunków lub zobowiązań. W tym rozwiązaniu nadal obowiązuje zasada, że pomoc wypłacana  jest  po  spełnieniu  warunków;  w  szczególności  rozwiązanie  to  dotyczy  warunków,  które mają być spełnione w terminie przewidzianym na realizację operacji. Tym samym beneficjent może zrealizować  operację  także  w  terminie  późniejszym,  uzgodnionym  z  podmiotem  wdrażającym,  nie później  jednak  niż  do  dnia  31  grudnia  2022  r.,  przy  czym  jednorazowo  podmiot  wdrażający  nie powinien uzgadniać wydłużenia terminu o więcej niż 6 miesięcy.

Powyższe ma również zastosowanie w odniesieniu do wydłużania 3-miesięcznego terminu na składanie  wniosku  o  płatność  pierwszej  transzy  liczonego  od  dnia  zawarcia  umowy  na  wniosek beneficjenta w przypadku operacji polegających na podejmowaniu działalności gospodarczej.

  1. Zobowiązanie do podlegania ubezpieczeniom społecznym, zarówno przy samozatrudnieniu, jak i przy zatrudnianiu pracowników w ramach 19.2.

W  ramach  samozatrudnienia  specustawa  2.0  wprowadziła  dla  przedsiębiorców  możliwość skorzystania z 3-miesięcznego zwolnienia w opłacaniu składek ZUS (marzec, kwiecień, maj 2020 r.) bez względu na ich przychód. W związku z tym, w ramach operacji na podejmowanie działalności gospodarczej  możemy  uznać,  że  zobowiązanie  dotyczące  podlegania  ubezpieczeniom  społecznym z tytułu  wykonywania  działalności  gospodarczej  będzie  realizowane  przez  beneficjenta,  nawet  jeśli skorzysta z   tzw. „wakacji składkowych”. Zawieszenie w opłacaniu składek traktuje się bowiem tak, jakby podmiot nadal wpłacał składki do ZUS i jednocześnie podlegał ubezpieczeniom  społecznym. W związku z tym, nie ma konieczności aneksowania umowy w tym zakresie. Skorzystanie z takiego zwolnienia przez beneficjentów nie powoduje również wydłużenia zobowiązania do podlegania tym składkom w ramach operacji.

Przedsiębiorcy  zatrudniający  do  9  osób  mają  prawo  skorzystać  ze  zwolnienia  dotyczącego opłacania  składek  ZUS  jeśli  mieści  się  w  limicie  przychodu,  o  którym  mowa  w  specustawie.

Przedsiębiorca, korzystając ze zwolnienia jakie dają mu przepisy ww. ustawy nie narusza tym samym prawidłowego wypełnienia zobowiązania w ramach operacji związanego z ponoszeniem kosztów na utrzymanie pracowników. W tym przypadku nie ma konieczności aneksowania umowy. Skorzystanie z  tego  typu zwolnienia  nie  wydłuża  tym  samym  zobowiązania  wynikającego  z  przepisów wykonawczych i postanowień umownych.

Z kolei przedsiębiorcy zatrudniający od 9 do 49 pracowników mogą skorzystać ze zwolnienia w  opłacaniu  składek  ZUS,  ale  zwolnienie  to  dotyczy  połowy  opłacanych  składek,  a  nie  całości  – w tym przypadku do części składek podlegających zwolnieniu należy również stosować zasadę, która traktuje,  iż  korzystanie  ze  zwolnienia  jest  jednocześnie  kontynuacją  zobowiązania  wynikającego z przepisów wykonawczych w ramach 19.2, czyli beneficjent utrzymuje pracownika i opłaca za niego składki. W związku z powyższym nie ma konieczności aneksowania umowy.;

Należy  zauważyć,  iż  w  przytoczonych  powyżej  przypadkach  nie  mamy  do  czynienia z refinansowaniem składek ZUS przez państwo, a jedynie ze zwolnieniem z określonego obowiązku z wyłączeniem  niemal  wszystkich  skutków  nieopłacenia  należnych  składek.  Korzystanie  ze zwolnienia  składkowego  należy  interpretować  wobec  tego  w  taki  sposób,  iż  przedsiębiorcy  są zwolnieni  od  skutków  niezapłacenia  tych  składek.  Tym  samym  nie  można  traktować  nieopłacania składek  ZUS  przez  beneficjentów  poddziałania  19.2  jako  niewywiązania  się  ze  zobowiązań umownych.

Przedsiębiorcy,  którzy  nie  mogą  skorzystać  ze  zwolnienia  w  opłacaniu  składek  ZUS, a skorzystają  np. z ulgi w opłacaniu  składek (wiąże się to z odroczeniem  albo rozłożeniem  na raty opłacania składek ZUS w związku z COVID-19 – ulga przysługuje każdemu przedsiębiorcy na jego ubezpieczenie i zatrudnionych pracowników):

1)  W  przypadku  odroczenia,  czy  rozłożenia  na  raty  opłacania  składek  przez  beneficjentów w trakcie  realizacji  operacji  polegających  na  rozwijaniu  działalności  gospodarczej,  nie  zostaje naruszone  prawidłowe  wypełnianie  zobowiązania  dotyczące  utrzymania  miejsc  pracy  i  opłacania z tego  tyłu  składek  do  ZUS.W  związku  z  tym  zobowiązanie  nie  ulega  wydłużeniu  z  tytułu skorzystania z ulgi i nie ma konieczności zawierania aneksu do umowy.;

2) W przypadku skorzystania z ulgi w okresie, który obejmie etap złożenia wniosku o płatność końcową  lub  okres  związania  celem  ww.  operacji,  w  których  to  beneficjent  musi  wywiązać  się  ze zobowiązania dotyczącego utrzymania zadeklarowanych miejsc pracy, w tym ponoszenie z tego tytułu

kosztów  zatrudnienia  tych  pracowników,  jeśli  beneficjent  będzie  utrzymywał  te  miejsca  pracy,  do których  został  zobowiązany,  nie  ma  podstaw  do  wydłużania  mu  zobowiązania  z  tytułu  ponoszenia kosztów  w  związku  z  zatrudnieniem.  Należy  zauważyć,  iż  koszty  te  zostaną  przez  beneficjenta poniesione, w związku z  rozłożeniem na raty albo w terminie późniejszym, tym samym nie oznacza to  nieutrzymywania  miejsc  pracy.  Umowa  o  przyznaniu  pomocy  w  ramach  19.2  dla  operacji polegających  na  rozwijaniu  działalności  gospodarczej  w  postanowieniach  dotyczących  zwrotu pomocy, odnosi się bezpośrednio do utrzymania utworzonych miejsc pracy. W związku z tym, jeśli miejsce pracy jest utrzymane przez beneficjenta, a zgoda na odroczenie lub rozłożenie na raty wydana została  przez  ZUS  w  związku  z  zaistniałą  sytuacją  w  kraju,  nie  ma  podstaw,  aby  twierdzić,  że beneficjent nie wypełnia przedmiotowego zobowiązania. Tym samym nie ma podstaw do wydłużenia zobowiązania  dotyczącego  utrzymania  miejsc  pracy  o  ten  czas,  na  który  ulga  została  przyznana. W związku z tym, nie ma też potrzeby aneksowania umowy w tym zakresie.

Ponadto,  należy  również  uwzględnić  sytuacje,  w  których  przedsiębiorca,  a  jednocześnie beneficjent poddziałania 19.2 wyraża zgodę, aby jego pracownik udał się na urlop bezpłatny. W tym przypadku, pomimo, że pracownik nadal pozostaje w stosunku pracy, przedsiębiorca jako pracodawca nie  wypłaca  mu  wynagrodzenia,  gdyż  nie  mamy  w  tym  momencie  do  czynienia  ze  świadczeniem pracy.  W  związku  z  tym,  przedsiębiorca  nie  ponosi  za  pracownika  opłat  z  tytułu  ubezpieczenia społecznego do ZUS ani nie wypłaca mu wynagrodzenia. W tej sytuacji samorządy województw nie powinny  traktować  takiego  stanu  jako  naruszenie  przez  beneficjenta  zobowiązania  do  utrzymania miejsc pracy i ponoszenia z tego tytułu kosztów, jeśli jest to wynikiem wystąpienia siły wyższej lub nadzwyczajnych okoliczności związanych z obecną sytuacją epidemiologiczną w kraju. Nie ma w tym przypadku  konieczności  aneksowania  umowy  w  tym  zakresie.  Beneficjent  z  kolei  powinien poinformować  o  zaistniałej  sytuacji  samorząd  województwa.  Zobowiązanie  to  powinno  być traktowane  jako  realizowane  przez  przedsiębiorcę,  co  zostanie  uregulowane  w  rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi określającym odmienne warunki lub tryb przyznawania, wypłaty lub  zwrotu  pomocy  w  ramach  poszczególnych  działań,  poddziałań  lub  typów  operacji  objętych programem lub pomocy technicznej w związku z COVID-19, którego fakultatywne wydanie będzie możliwe na podstawie art. 67b ust. 4  zmienionej ustawy.

  1. Zobowiązanie do wykonywania działalności gospodarczej.

W  przypadku  skorzystania  z  prawa  do  zawieszenia  działalności  gospodarczej  w  ramach operacji związanych z podejmowaniem działalności gospodarczej, czy to w trakcie realizacji operacji, czy to w okresie związania celem, zobowiązanie beneficjenta również nie ulega wydłużeniu o okres na jaki działalność z powodu COVID-19 została zawieszona. W tym przypadku należy jednak pamiętać, iż  działalność  nie  jest  prowadzona,  a  przedsiębiorca  zostaje  wypisany  z  listy  płatników i ubezpieczonych  w ZUS.  W przypadku  operacji  będących w trakcie  realizacji,  może wiązać  się to jednak  z  koniecznością  przedłużenia  okresu  na  jej  zakończenie  na  wniosek  beneficjenta.  W  tym przypadku konieczny będzie aneks do umowy. Przedmiotowa kwestia planowana jest do uregulowania w fakultatywnym rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, o którym mowa powyżej.

  1. Zobowiązanie w ramach operacji polegających na podejmowaniu i rozwijaniu działalności gospodarczej do osiągnięcia  30%  zakładanego  w  biznesplanie  ilościowego  lub  wartościowego poziomu  sprzedaży  produktów  lub  usług  do  dnia,  w  którym  upłynie  rok  od  dnia  wypłaty  płatności końcowej.

MRiRW informuje, iż jest w trakcie prac nad nowelizacją rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 września 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy  finansowej  w  ramach  poddziałania  „Wsparcie  na  wdrażanie  operacji  w  ramach  strategii rozwoju  lokalnego  kierowanego  przez  społeczność”  objętego  Programem  Rozwoju  Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz. U. z 2019 r. poz. 664 oraz 2023), w wyniku której planowane jest całkowite  zniesienie  zobowiązania  dotyczącego  uzyskania  przez  beneficjentów  30%  poziomu sprzedaży  produktów  lub  usług.  W  przypadku  problemów  beneficjentów  wynikających  z  braku możliwości  wywiązania  się  z  ww.  zobowiązania,  do  momentu  wprowadzenia  regulacji  w  tym zakresie, należy stosować postanowienia umowne dotyczące siły wyższej.

  1. Zobowiązanie dotyczące  utrzymania  zadeklarowanej  liczby  pracowników  w  ramach operacji.

W  przypadku  kiedy  przedsiębiorca  nie  może  skorzystać  z  przywilejów  jakie  niosą  przepisy „ustawy  antykryzysowej”,  np.  dopłaty  do  pensji  pracowników,  zwolnienie  z  opłat  ZUS  lub  jest  to niewystarczające  do  prowadzenia  przedsiębiorstwa  i  utrzymania  zadeklarowanych  miejsc  pracy, beneficjent  poddziałania  19.2  może  się  powołać  na  przepisy  dotyczące  siły  wyższej  lub nadzwyczajnych  okoliczności  (skutki  epidemii).  Wymagane  jest  przy  tym  aneksowanie  umowy. Ponadto,  MRiRW  informuje,  iż  planowana  jest  zmiana  przepisów  rozporządzenia  wykonawczego w zakresie  ww.  zobowiązania,  aby  umożliwić  beneficjentom  poddziałania  sprawniejszą  realizację operacji w zakresie podejmowania, jak i rozwijania działalności gospodarczej. Ministerstwo kieruje również prośbę do samorządów, aby przychylały się w obecnej sytuacji do pozytywnego rozstrzygania kwestii  na  rzecz  beneficjentów  związanych  ze  zobowiązaniami  dotyczącymi  zatrudnienia.

W przypadku,  kiedy  beneficjent  nie  wywiąże  się  ze  zobowiązania  na  etapie  wniosku  o  płatność z powodu obecnie panującej sytuacji w kraju, nie powinno to stanowić przesłanki do odmowy wypłaty pomocy  z  tego  tytułu,  jeśli  spełnienie  zobowiązania  nie  będzie  możliwe  albo  będzie  możliwe  do

zrealizowania w terminie późniejszym po ustąpieniu przeszkody. W  odniesieniu  do  możliwości  korzystania  z  dofinansowania  do  pensji  pracowników  należy zaznaczyć, iż rozporządzenie wykonawcze dla poddziałania 19.2 reguluje w § 17 ust. 1 pkt 8, iż do kosztów  kwalifikowalnych  zalicza  się  koszty  wynagrodzenia  i  innych  świadczeń,  o  których  mowa w Kodeksie  pracy,  związanych  z  pracą  pracowników  beneficjenta,  a  także  inne  koszty  ponoszone przez beneficjenta na podstawie odrębnych przepisów w związku z zatrudnieniem tych pracowników jedynie w przypadku operacji w zakresie tworzenia lub rozwoju inkubatorów przetwórstwa lokalnego produktów  rolnych   oraz  wspierania  współpracy  między  podmiotami  wykonującymi  działalność gospodarczą. W związku z tym, korzystanie z ww. dofinansowania do pensji pracowników w ramach danego przedsiębiorstwa w ramach pozostałych operacji, nie jest traktowane jako współfinansowanie kosztów kwalifikowalnych z innych środków publicznych. Nie ma naruszenia przepisu § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia.

  1. Zobowiązanie do poniesienia kosztów kwalifikowalnych podlegających refundacji.

Koszty, które zostały poniesione w ramach operacji na szkolenia, konferencje, wyjazdy, które nie  zostały  zrealizowane  w  sposób  w  jaki  zostały  zaplanowane,  powinny  być  rozliczane  jeśli planowane  zadanie  zostanie  zrealizowane  na  tyle,  na  ile  jest  to  możliwe  w  danej  sytuacji, umożliwiając tym samym ocenę zrealizowania celu nawet w stopniu minimalnym, np. zrealizowanie zdania  w  innej  formie  (szkolenia/konferencje  online),  albo  przesunięte  w  czasie  do  realizacji.

W przypadku, gdy beneficjent wpłacił już zaliczki na określone usługi w ramach realizowanej operacji a dostawca usługi jej nie wykonał, beneficjent w pierwszej kolejności powinien podjąć kroki w celu odzyskania  zaliczki  od  usługodawcy,  lub  uzgodnienia  realizacji  usługi  w  innym  terminie.

Dopuszczalna jest również zmiana celu operacji. Możliwość przesunięcia zobowiązania do realizacji w terminie  późniejszym  oraz  zmiana  celu  operacji  dają  przepisy  zmieniające  ustawę  o  wspieraniu rozwoju  obszarów  wiejskich.  W  pozostałych  przypadkach  zastosowanie  będą  miały  przepisy odnoszące  się  do  siły  wyższej  i  nadzwyczajnych  okoliczności.  W  przypadku  zmiany  celu  czy przesunięcia  w  czasie  wykonania  określonego  zadania  konieczna  będzie  również  zmiana  umowy w tym zakresie.

  1. Zobowiązanie do realizacji zadań w ramach projektu grantowego.

W  poddziałaniu  19.2  w  ramach  projektu  grantowego,  gdzie  istnieje  konieczność  realizacji wszystkich  zadań  w  celu  rozliczenia  całego  projektu  grantowego,  dopuszczalna  jest  zmiana  celu operacji  (jeśli  jest  tak  sformułowany,  że  niezrealizowanie  zadania  albo  jego  części  powoduje nieosiągnięcie celu całego projektu) i usunięcie części problematycznych grantów (jeśli nie mogą być zrealizowane). W tym przypadku należy aneksować umowę o przyznaniu pomocy.

  1. Zobowiązanie do zatrudnienia osób z grupy defaworyzowanej.

Dopuszczalne jest odstąpienie od egzekwowania ww. warunku w uzgodnieniu z lokalną grupą działania (LGD), w sytuacji, gdy zatrudnienie tych osób stało się niemożliwe z przyczyn związanych z COVID-19.  W  tym  przypadku  również  zastosowanie  będą  miały  postanowienia  dotyczące  siły wyższej i nadzwyczajnych okoliczności. Konieczne będzie aneksowanie umów w tym zakresie.

  1. Zobowiązanie do  zatrudnienia  pracowników  w  łącznym  wymiarze  określonym odpowiednio dla danej LGD oraz ponoszenia kosztów ich zatrudnienia w przypadku poddziałania 19.4  Wsparcie na rzecz kosztów bieżących i aktywizacji.

Zgodnie  z  przepisami  specustawy  organizacje  pozarządowe  mogą  skorzystać  ze  zwolnienia z obowiązku  opłacenia  nieopłaconych  należności  z  tytułu  składek  na  ubezpieczenia  społeczne,  na ubezpieczenie  zdrowotne,  na  Fundusz  Pracy,  Fundusz  Solidarnościowy,  Fundusz  Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych, należnych za okres od dnia 1 marca 2020  r.  do  dnia  31  maja  2020  r.  dla  organizacji  pozarządowych  zatrudniających  poniżej  10  osób.

W tym  przypadku  nie  mamy  do  czynienia  z  refinansowaniem  składek  przez  państwo,  jedynie  ze zwolnieniem  z  obowiązku  opłacenia  z  wyłączeniem  niemal  wszystkich  skutków  nieopłacenia należnych  składek,  czyli  państwo  za  płatnika  nie  opłaca  składek,  tylko  uwalnia  od  skutków niezapłacenia. Skoro zatem przepisy ustawy zwalniają z tego obowiązku, nie ma podstaw do tego, aby uznać, że LGD przestało realizować zobowiązanie ponoszenia kosztów zatrudnienia, o ile LGD będzie utrzymywała te miejsca pracy, do których została zobowiązana. Nie ma potrzeby aneksowania umowy w tym zakresie.

Również te LGD, które prowadzą działalność gospodarczą mogą skorzystać z ulgi od składek ZUS, polegających  na  odroczeniu  w  czasie  lub  rozłożeniu  na  raty  należności  ZUS  bez  negatywnych konsekwencji związanych z realizacją umowy dotyczącej poddziałania 19.4, ponieważ te składki będą opłacone w późniejszym terminie.

Ponadto,  w  przypadku  korzystania  przez  wnioskodawców  czy  beneficjentów  przedmiotowych poddziałań  z  przysługujących  mu  praw  w  ramach  przedsiębiorczości  na  podstawie  przepisów szczegółowych  wynikających  z  tzw.  „tarczy  antykryzysowej”,  samorządy  powinny  procedować w ramach poszczególnych etapów postępowania w sprawie przyznania i wypłaty pomocy finansowej na podstawie uregulowań zmienionej ustawy o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich, wytycznych przesłanych przy piśmie z dnia 23 kwietnia br., znak: WPR.wwp.510.3.2020. W przypadku spraw, do których powyższe nie ma zastosowania, samorządy powinny rozpatrywać każdą sprawę z najwyższą starannością, biorąc pod uwagę dobro beneficjenta, bazując na tzw. sile wyższej lub nadzwyczajnych okolicznościach, o których mowa w art. 2 ust. 2 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. W ramach postępowań w sprawie przyznania i wypłaty pomocy, w przypadku kiedy zmiany mogą mieć wpływ na zgodność z LSR, zmiany celu operacji, czy wskaźników jego realizacji, samorząd powinien zasięgnąć opinii LGD w tym zakresie.

Ponadto,  MRiRW  zwraca  się  z  prośbą  do  samorządów  o  przekazanie  stosownych  informacji  do poszczególnych lokalnych grup działania. Ponadto wszelkie informacje dotyczące przywilejów jakie przysługują beneficjentom 19.2 w zakresie przedsiębiorczości powinny być zamieszczone na stronach internetowych  samorządów  oraz  lokalnych  grup  działania  w  postaci  komunikatu.  W  komunikacie powinna  znaleźć  się  również  informacja,  iż  dopuszczalne  jest  tzw.  „przebranżowienie”  w  ramach realizowanej  operacji,  aby umożliwić  beneficjentom  poddziałania 19.2 utrzymanie  się  na rynku, po uzyskaniu  pozytywnej  opinii  lokalnej  grupy  działania,  która  dokonała  wyboru  danej  operacji  do realizacji.

pismo do samorządów, ARiMR i PSLGD ws zobowiązań_podpisane